Մոտենում էր արևի օրը։ Բոլոր մարդի հավաքվել էին հրապարակում, իրենց սև ու սպիտակ ձիերով։ Թելեթրիփ քաղաքի մարդիկ ունեին հավատացիալ դա փիղն էի, որը այնքան մեծ էր, որ իր սիրտը ամբողջ Թելեթրիփն էր։ Ես նսեցի փղի վրա և տեսա ամբողջ Թելթրիփը։ Բոլորը նայում էին արևին։ Մեկ էլ մի փերի եկավ, բարի։ Նրա ձեռքում կար վրցին և ջուր։ Փերին մոտեցավ ինձ և ոսկեգույն վրցինը թաթախեց ջրի մեջ և մի ճակատին ինչ-որ բան նկարեց, կամ գրեց։ Իսկ հետո Թելեթրիփ քաղաքի մարդիկ սկսեցին երգել։ Այդ երգը ինձ շատ դուր եկավ, հարյուր տոկոս։