Լինում է, չի լինում՝ մի չարաճճի քամի։ Նրա անունը Շեփոր է լինում։ Նա շատ է սիրում խաղալ բակում իր ընկերների հետ։ Բայց մի օր նա հիվանդացավ և գնաց բժշկի։ Այնտեղ պառկած էր անկողնում և շատ տխուր էր, որովհետև նրա ականջները ցավում էին։ Քամին մի քանի օր մնաց հիվանդանոցում և վերջապես դուրս գրվեց հիվանդանոցից։ Այնքա՜ն չարաճճիություներ սկսեց անել՝ թափել տերևները, մարդկանց մազերը խառնլ, քշել ամպերը։ Իսկ քամու ընկերները չէին կարողանում հաշվել նրա չարաճճիությունները: Մի օր էլ այնպիսի վատ բան արեց, որ մայրիկն ու հայրիկը շատ բարկացան։